ONS VERHAAL

Lees ons verhaal en laten we er samen voor zorgen dat dit niemand anders overkomt!

Ons verhaal

Al jaren vormde zich een groep mensen samen, gesteund maar vooral ook gestuurd door elkaar. Een kleine groep die zich steeds verder uitbreidde, allemaal personen met een eigen karakter, maar tegelijkertijd ook enorm betrokken bij elkaar. Gezellig samen op stap, op het terras zitten, of op vriendenweekend. Een mooie club mensen met drijvende motoren, die iedere keer weer in staat waren om iedereen bij elkaar te krijgen. In goede tijden, maar zeker ook in de mindere tijden. Een vriendengroep wordt vaak gekenmerkt door een aantal van deze drijvende krachten. Iedereen herkent ze, kan ze omschrijven en misschien nog wel belangrijker, ontzettend waarderen. Dit is het verhaal van een bijzonder mooie vriendengroep, waarin één van de belangrijkste motoren uitviel. Onze geweldig lieve vriend, Jeroen Bankers.

25 oktober, rond half 8 in de avond, werd bij Jeroen acute leukemie vastgesteld. Nadat Jeroen de halve marathon van Eindhoven had gelopen, was hij “wat ziekjes” geworden. Maar volgens Jeroen was er verder niets aan de hand, gewoon een griepje en dat zou wel weer overgaan. Maar het bleef een beetje hangen, waarna hij op aandringen van anderen toch maar eens naar de dokter ging. Hij werd doorgestuurd naar het militair ziekenhuis in Utrecht omdat Jeroen als monteur werkte bij Defensie. Niet voor niets zo bleek, want Jeroen kreeg de diagnose: Acute Leukemie.

Een enorme tegenslag, niet alleen voor hemzelf, maar ook voor de vele mensen om hem heen. Zijn grote liefde Lea, zijn hechte familie, voetbalclub ZSV, zijn kameraden bij Defensie en onze vriendengroep. In de maanden die volgden bleek hoe enorm waardevol al deze mensen voor hem waren. Maar iedereen wist, Jeroen is een echte strijder.

Nog voor het nieuws kon bezinken werd de eerste zeven dagen durende chemokuur al in gang gezet. Hoe ontzettend zwaar en oneerlijk dit ook was. Jeroen bleef positief en deed er alles aan om ervoor te zorgen dat de mensen om hem heen zo min mogelijk last hadden van zijn ziekte. Gedurende de kuur hield Jeroen zich ontzettend sterk, maar tegen het eind van de eerste week ervaarde we het vernietigende effect wat leukemie en een week lang chemotherapie op een persoon kunnen hebben. Voor even verloor Jeroen zijn altijd positieve uitstraling en humor, maar gelukkig niet voor lang. Een periode van herstel brak aan en binnen no-time werd Jeroen weer zichzelf.

Op 15 november kregen we goed nieuws. Een beenmergpunctie toonde aan dat de bloedwaarden enorm gestegen waren en dat Jeroen zelfs voor een korte periode naar huis mocht. In de periode dat Jeroen thuis was, moest hij nog een paar keer terug naar het ziekenhuis. De berichten waren wederom enorm positief. Ook de daarop volgende beenmergpuncties gaven goede hoop. Daarnaast was Jeroen ook weer volop van het leven aan het genieten. Samen met zijn vriendin leuke dingen doen, lekker uiteten met de familie en natuurlijk bij zijn vrienden zijn.

Op 3 december 2018 werd Jeroen wederom opgenomen in Utrecht voor zijn tweede chemokuur. Ook hier vocht hij zich boven verwachting goed doorheen. Maar de behandelingen en ziekenhuisbezoeken begonnen langzamerhand ook een steeds grotere mentale impact te hebben. Toch kwam er op 13 december weer een positief bericht, er was namelijk een stamceldonor gevonden. Hierdoor werd er weer langzaamaan gesproken over volledige genezing. Nadat de tweede chemokuur was afgesloten, kwam Jeroen in een periode terecht waarin het allemaal de goede kant op viel. Hij mocht regelmatig naar zijn vriendin of naar huis en kon na de kerst weer aansluiten bij zijn vriendengroep. Zelfs met oud op nieuw was Jeroen erbij om het nieuwe jaar goed in te zetten. Een fantastische avond, maar voor Jeroen werd het ook duidelijk dat de chemo’s er ontzettend ingehakt hadden. Maar hijzelf en de mensen om hem heen, hadden goede hoop. Als er iemand was die deze ziekte kon verslaan, dan was hij het wel.

Niet veel later, op 18 januari 2019, verdween plotseling alle hoop. Het percentage leukemiecellen was weer gestegen en ditmaal dusdanig hoog geworden dat de doktoren spraken over een levensverwachting van nog maar één week. Een enorme klap, die als een mokerslag binnenkwam. Iedereen in zijn omgeving was verslagen, het leek alsof er niets meer aan te doen was. Maar het was nog geen dag later, of Jeroen besloot alweer om door te vechten. Hij weigerde om het leven op te geven en pakte iedere kans op herstel aan, hoe klein deze ook mocht zijn.

Na overleg met doktoren uit het buitenland, kwamen er andere, veelal experimentele behandelingen naar voren die zeker geen zekerheid gaven op herstel. Maar dat maakte Jeroen niets uit, want opgeven was geen optie.

Wat niemand had verwacht gebeurde, één week werden er twee en ineens waren we meer dan een maand verder. Het was onvoorstelbaar hoe Jeroen bleef knokken tegen deze verschrikkelijk oneerlijke ziekte. Zijn leukemie waardes bleven dalen en even leek alles weer de goede kant op te gaan. Voorzichtig werd er gesproken over langdurige oplossingen en zelfs de beenmergtransplantie kwam weer in zicht. Maar waar een week voor de meeste mensen niks voorstelt, is iedere gezonde week voor iemand met acute leukemie een cadeau.

Toen Jeroen eind februari 2019 terug moest naar het ziekenhuis, sloeg het noodlot toe. Jeroen was in korte tijd zo ziek geworden dat hij in slaap werd gebracht. De leukemie had zich razendsnel verspreid door zijn lichaam en daarmee iedere kans op genezing laten verdwijnen. Op de avond dat de hele vriendengroep bij elkaar was om ons jaarlijkse ‘Bistefist’ te vieren, één van de favoriete activiteiten van Jeroen, kwam het vernietigende bericht waar iedereen zo bang voor was.

Één dag later, op zaterdag 2 maart 2019, is Jeroen overleden aan de gevolgen van leukemie.

Dit is voor onze grote vriend, onze strijder. Voor altijd in ons hart!

– Vriendengroep de Buffalo’s